Wie is de mol? of Lakigígar.

Vanochtend al vroeg wakker. Voor het ontbijt staan we aan de gesloten deur van de eetzaal (die van gisterenavond). Ze hebben ons bij het inchecken verteld dat het ontbijt is vanaf 7.30 uur dat blijkt 8.00 uur te zijn. Maar we mogen vast binnen. We pakken alvast wat te drinken en beetje bij beetje wordt het ontbijt klaar gezet. We nemen een goed ontbijt want het kan wel eens een lange dag worden vandaag. We rijden naar de Tourist information om de informeren hoe de condities zijn om naar Lakigígar te gaan. Het heeft hier gisteravond veel geregend dus dat kan wel eens van invloed zijn op onze plannen voor vandaag. We zijn precies op tijd want daar wordt de deur zojuist opengemaakt. We vragen er hoe de condities zijn. Inderdaad zoals we al verwachtte heeft de regen van gisteren de rivieren wat doen aanzwellen. De weersverwachting is voor vandaag hetzelfde verhaal als dat van gisteren. 's Morgens is het mooi weer een beetje fris maar het zonnetje schijnt. Rond het middag uur zullen er regenbuien het land binnentrekken met daarbij een stevige wind. We nemen deze informatie zeker ter harte en we wikken en wegen wat we zullen doen. We gaan voor de volgende optie: We kunnen ook met de bus van 9.00 uur naar Lakigígar toe. We willen kaartjes kopen bij de buschauffeur maar die zegt dat we dit goed moeten overwegen. Met de bus komen rond het middaguur pas aan in Lakigígar. Gezien de weersvoorspelling zullen we daar dan niet veel zien. Dat gaan we niet doen. We kunnen hier in Kirkjubæjarklaustur ook een wandeling doen want het is mooi weer. Dat is ook nog een mogelijkheid. Maar we rijden richting Vík om daar naar het begin van Wie is de mol? te zoeken van 3 jaar geleden. Bij de afslag naar de F206 kijken we even op het informatiebord. Lakigígar is vanaf hier 49 km. Terwijl we daar staan zien we toch nog een aantal 4WD die kant oprijden. Wij gaan toch ook maar eens kijken hoever dat we kunnen komen want er staan 3 rivierdoorwadingen op de kaart. Alexandra heeft gelezen dat de 1e de moeilijkste zal zijn. Er rijden 2 auto's voor ons van ongeveer hetzelfde formaat. We kijken naar hun hoe zij de rivier doorsteken. De waterstand valt wel mee zo te zien. Uiteindelijk worden het 6 rivierdoorwadingen door het geweldige weer van gisteren. Alleen de laatste baart wat zorgen. Dit wordt nu de grootse en niet de eerste zoals Alexandra heeft gelezen. We staan daar met zijn drieën te twijfelen wat te gaan doen. Eentje wil omdraaien omdat deze denkt te weinig brandstof te hebben om nog door te rijden en terug te kunnen. Alexandra doet haar stoute schoenen en broek uit en loopt verkennend naar de overkant door de ijskoude river. Het water zal zo te zien hier 35 cm. diep zijn. Hierna is het nog 15 km. rijden tot Lakigígar. We komen uiteindelijk na ruim 2 uur rijden bovenaan bij het hutje van de Parkranger uit. Deze verwelkomt Judith met een verhaal maar laat dit snel aan Alexandra over. Zij vertelt dat er 2 verschillende wandelroutes te doen zijn. Een korte van 20 minuten en een lange van een uur. Maar haar boodschap is duidelijk: niet te lang hierboven blijven aangezien de weersvoorspelling niet positief is. We wachten even in de auto om te schuilen want daar hebben we de 1e hagelbui. We lopen de kleine ronde met veel wind. Als we aan Carlijn een touwtje zouden maken konden we vliegeren met haar. We maken wat foto's hier in Laki en gaan net na het middaguur al op weg terug. Dit duurt wat langer want er valt nattigheid met 3 graden boven nul, nog meer hagel, natte sneeuw en regen. We zijn terug beneden en rijden naar Vík. Een eindje voorbij Vík in de buurt van de Sólheimajökull zien we een klein bordje naast de weg staan. Na ruim 4 km. over een zwart van het grind verlaten strand vinden we het. Hier ligt een vliegtuigwrak van een DC-3 dat hier 42 jaar geleden een noodlanding heeft gemaakt op het strand van Sólheimasandur. Het waait hier flink en we zien de golven ruw het strand op rollen. Hier maken we wat foto's en rijden we terug naar Kirkjubæjarklaustur. Daar eten we meteen wat want de accommodatie waar we slapen ligt 6 km. buiten het dorp. Terug daar werken we ons reisverslag nog even bij en spelen we een spelletje Skip-Bo. En voor de trouwe lezers het antwoord van gisteren op de ontbrekende gletsjer is: Skálafellsjökull.